Συναισθηματική Υπερφαγία: Είναι το φαγητό θεραπεία της ψυχής?

 

Όλοι έχουμε βρεθεί να πνιγούμε μια φορά στο τόσο τον πόνο μας με ένα κουτί σοκολατάκια, μια τεράστια σακούλα πατατάκια ή σε μια οικογενειακή συσκευασία παγωτό  καταλήγοντας να λέμε στον εαυτό μας << ούτε που θυμάμαι τη ήταν, απλά το έφαγα>>.

 

 

 

 

 

Σε αρκετούς ανθρώπους, η συναισθηματική κατάσταση επηρεάζει την όρεξη για φαγητό. Φαντάζομαι ότι θα αναρωτιέστε το γιατί! Επειδή είναι ένας εύκολα τρόπος να αποφύγουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με τα έντονα συναισθήματα που μας προκαλεί το πρόβλημα που μας απασχολεί.  Αυτό που κάνουμε στην ουσία είναι να γεμίζουμε το κενό που αισθανόμαστε.

Επειδή μας είναι δύσκολο αρκετές φορές να διαχειριστούμε συναισθήματα άγχους, θυμού, ενοχής, θλίψης, μοναξιάς, αυτό που κάνουμε είναι να πάμε στο ψυγείο ή στο ντουλάπι μας (εύκολή πρόσβαση) και να καταναλώσουμε μεγάλες ποσότητες σε γλυκό ή αλμυρό. Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι τρώγοντας ένα διπλό κομμάτι κέικ πλούσιο σε σοκολάτα ή τυριά  μπορεί να μας αποσπάσει από τα συναισθήματά μας γιατί ορισμένα τρόφιμα, κυρίως τρόφιμα πλούσια σε λιπαρά, ενισχύουν τις χημικές ουσίες του εγκεφάλου και μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα. Όμως αυτό δεν  λύνει το πρόβλημα, αντιθέτως στο τέλος μας κάνει να νιώθουμε  θυμό και ενοχή προς τον εαυτό μας που έχασε ακόμα μια φορά τον έλεγχο με το φαγητό.

Το φαγητό είναι σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής. Πως μπορούμε όμως να βρούμε το μέτρο, σε περίπτωση που έχουμε αρχίσει σταδιακά να το χάνουμε;

● Καταλάβετε πότε τρώτε

● Συνειδητοποιήστε τι τρώτε

● Καταγράψτε σκέψεις και συναιθήματα πρίν και μετά την κατανάλωση φαγητού

● Αλλάξτε αγαπημένες συνήθειες 

 Εάν κάπου σε αυτές τις γραμμές έχετε δει κομμάτια του εαυτού σας, ίσως ήρθε η ώρα να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας. Αρχίστε να κρατάτε ένα ημερολόγιο διατροφής: σε ένα τετράδιο, καταγράψτε με ειλικρίνεια και συνέπεια τις τροφές που καταναλώνετε καθημερινά, την ποσότητα τους, και τη συχνότητα τους και μαζί τις σκέψεις και τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν πριν και μετά- είναι μια καλή αρχή για να δείτε σε τι φάση βρίσκεται η σχέση σας με το φαγητό. Εάν διαπιστώσετε ότι σιγά σιγά έχετε αρχίζει να ξεφεύγετε, μην διστάσετε να ζητήσετε την βοήθεια ενός ειδικού.

Κωνστάντζα Γαβριήλ Ψυχολόγος - Εκπαιδευόμενη Συστημική-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια Msc (UK)

Επικοινωνία: g.konstantza@gmail.com.